| |
PRZEBIEG CHOROBY
WRZODZIEJĄCE ZAPALENIE JELITA GRUBEGO
Na wrzodziejące zapalenie
jelita grubego chorują osoby już w wieku 13 lat i starsze. Spotkałem
również osoby powyżej 60 roku życia, które wcześniej nie chorowały,
a choroba ujawniła się dopiero w tym wieku. Co ciekawe, w przypadku
dwóch osób choroba pojawiła się gdy przestali palić papierosy.
Wcześniej palili przez całe swoje życie. U niektórych znajomych w
tym wieku, przebieg choroby był stosunkowo łagodny. W jednym
przypadku, osoba dodatkowo chorowała na cukrzycę. W trakcie
leczenia, wystąpiły bardzo poważne komplikacje, czego efektem był
zgon. U innej osoby długo zwlekana operacja usunięcia jelita, z
powodu przetok, zakończyła się również tak samo. Widzimy jak bardzo
poważne mogą być komplikacje i czym mogą się zakończyć.
Początek choroby jest zwykle bardzo łagodny i trudny do
zdiagnozowania. Zwykle rozpoczyna się od wzdęć, częstych gazów.
Początkowo, może nawet nie występować biegunka. Później pojawia się
ona, a z czasem dochodzą niewielkie ilości krwi. Ilość krwi jest tak
niewielka, że można ją w oddawanym stolcu przeoczyć. Stan ten może
trwać bardzo długo, rok a nawet i więcej. Przez ten cały okres
dochodzi do wzdęć, częstych gazów i pojawiającego się śluzu. W tym
czasie, możemy nawet czuć się całkiem dobrze i nic nie zapowiada
tego co może się wydarzyć.
W pewnym okresie mogą nasilić się biegunki i krwawienia. Krwawienia
mogą mieć charakter niewielkich skrzepów jak również smug świeżej
krwi na stolcu. Krew, może także pojawić się tylko z domieszką
śluzu. W tym czasie, może pojawić się podwyższona temperatura
powyżej 370C. Jest to sygnał, że zaczyna się zaostrzać stan choroby
i wchodzimy w niebezpieczny jej przebieg.
Zaostrzeniu choroby towarzyszą mdłości, bóle brzucha i brak apetytu.
Rozpoczyna się utrata ciężaru ciała. Pomimo wprowadzenia leków do
leczenia, stan zdrowia nie ulega poprawie. Od momentu pojawienia się
wyraźnych objawów choroby do silnego zaostrzenia, może minąć
miesiąc. W tym czasie pojawiają się bardzo częste biegunki z krwią.
Ilość ich może dochodzić nawet do 24 na dobę. Praktycznie nie
opuszcza się toalety.
Mogą pojawić się dodatkowe objawy takie jak: silne bóle stawów,
wymioty, owrzodzenia na skórze, zmiany śluzówki jamy ustnej i wysoka
temperatura dochodząca nawet do 400C. Całości towarzyszy silne
wychudzenie i bardzo duże osłabienie organizmu. Może dojść do
takiego momentu, że nie będziemy wstanie dojść o własnych siłach do
toalety. Biegunki w tym czasie przybierają formę dużego krwotoku i
mamy wrażenie, że załatwiamy się samą krwią. Pomimo zażywania
odpowiednich leków przepisanych przez lekarza specjalistę i
stosowania diety lub leczenia w szpitalu, ostre objawy choroby mogą
utrzymywać się jeszcze przez miesiąc czasu i dłużej.
W tym czasie należy uzbroić się w wielką cierpliwość. Jeżeli w tym
okresie nie wystąpiły poważne powikłania np. perforacja ścianki
jelita grubego lub inne objawy, to po drugim miesiącu objawy powinny
złagodnieć. Zmniejszyć się powinny ilości załatwień jak również
ilość wydalanej krwi. Temperatura stopniowo w ciągu miesiąca powinna
powoli opadać. W trzecim miesiącu, w moim przypadku następowała
poprawa stanu choroby. Pomimo pierwszych formowań stolca, niewielkie
ilości krwi jeszcze występują. Stan kondycji naszego organizmu jest
na tyle zły, że mamy problemy z poruszaniem się. Starajmy się powoli
poruszać o własnych siłach. Spróbujmy sami wykonać podstawowe
czynności higieniczne. Uwierzmy, że będzie lepiej.
W sumie, prawie zawsze ostry stan choroby trwał trzy miesiące od
pojawienia się wyraźnych objawów do dość dużego ich zaniku. Później
odpowiednia dieta dużo wypoczynku prowadziła do wzrostu wagi ciała i
poprawy ogólnej kondycji. Często dojście do ogólnego dobrego stanu,
trwało dwa miesiące i więcej. W tym czasie mogą wystąpić zaparcia,
które powodują niewielkie krwawienia podczas załatwiania się. Jest
to efektem stosunkowo dużego zmniejszenia średnicy i osłabienia
ścianek jelita na skutek przebytej choroby. Z biegiem czasu,
następuje częściowe poszerzenie światła jelita grubego i ustąpienie
tych objawów. Częstotliwość załatwiania się utrzymuje się średnio na
poziomie trzech dziennie. Może ona ulec zmianie, w zależności od
ilości spożywanego pokarmu lub stosowanej diety. Czas wyciszenia
choroby może trwać dość długo. Najdłuższa przerwa, którą miałem
trwała aż siedem lat. Niestety nawroty są nieuniknione i mogą
wystąpić również wkrótce po ustąpieniu choroby.
PRZEBIEG CHOROBY OPISAŁEM NA
PODSTAWIE
MOICH WŁASNYCH DOŚWIADCZEŃ I SPOSTRZEŻEŃ
ALFRED BORYSEWICZ
|
|
